ساکسندا (Saxenda)، دارویی است که به افراد چاق یا دارای اضافه وزن کمک می‌کند تا وزن کم کنند و آن را حفظ کنند. این دارو با تقلید از هورمون GLP-1 که به طور طبیعی در بدن تولید می‌شود، احساس سیری را افزایش داده و اشتها را کاهش می‌دهد. به عبارت دیگر، ساکسندا به بدن شما سیگنال می‌دهد که دیگر گرسنه نیستید، حتی اگر مدت زمان زیادی از وعده غذایی قبلی گذشته باشد.
مثال: فرض کنید فردی با وزن زیاد و فشار خون بالا، با وجود تلاش‌های فراوان برای کاهش وزن با رژیم و ورزش، موفق نشده است. در این صورت، پزشک ممکن است استفاده از ساکسندا را به عنوان یک گزینه درمانی مکمل پیشنهاد دهد. با استفاده از ساکسندا، این فرد می‌تواند به کاهش وزن، بهبود کنترل قند خون و کاهش فشار خون خود کمک کند.
ساکسندا چگونه کار می کند؟
ساکسندا با کاهش اشتها، کند کردن تخلیه معده که باعث می شود برای مدت طولانی تری احساس سیری کنید و در نتیجه کالری دریافتی خود را کاهش دهید، به کاهش وزن کمک می کند. ساکسندا شبیه هورمونی است که به طور طبیعی در بدن وجود دارد و به کنترل قند خون، سطح انسولین و هضم کمک می کند. ساکسندا به دسته ای از داروها به نام آگونیست های پپتید-1 شبه گلوکاگون (GLP-1) تعلق دارد.
مکانیسم دقیق عملکرد ساکسندا:
- کاهش اشتها: این دارو با تأثیر مستقیم بر مغز، مراکز کنترل اشتها را تحت تأثیر قرار داده و باعث کاهش احساس گرسنگی می‌شود.
- افزایش احساس سیری: ساکسندا با کند کردن روند تخلیه معده، باعث می‌شود احساس سیری طولانی‌تر شود و در نتیجه، بین وعده‌های غذایی کمتر احساس گرسنگی کنید.
- تنظیم قند خون: علاوه بر کاهش وزن، ساکسندا می‌تواند به بهبود کنترل قند خون در افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ نیز کمک کند.
چه کسانی می‌توانند از ساکسندا استفاده کنند؟
- افراد چاق یا دارای اضافه وزن: افرادی که شاخص توده بدنی (BMI) آن‌ها بالای ۳۰ است.
- افرادی که دارای بیماری‌های مرتبط با وزن هستند: مانند فشار خون بالا، دیابت نوع ۲ یا کلسترول بالا.
- افرادی که با رژیم غذایی و ورزش به تنهایی موفق به کاهش وزن نشده‌اند.
نحوه مصرف ساکسندا:
- تزریق زیر پوستی: این دارو به صورت تزریق زیر پوستی، معمولاً در شکم، ران یا بازو استفاده می‌شود.
- دوز مصرفی: دوز مصرفی ساکسندا به تدریج افزایش می‌یابد تا بدن به دارو عادت کند و عوارض جانبی به حداقل برسد.
- زمان تزریق: بهتر است در یک زمان مشخص هر روز تزریق انجام شود تا بدن به یک روال عادت کند.
عوارض جانبی ساکسندا:
مانند هر دارویی، ساکسندا نیز ممکن است عوارضی داشته باشد که معمولاً خفیف و موقتی هستند. برخی از شایع‌ترین عوارض جانبی عبارتند از:
- مشکلات گوارشی: تهوع، یبوست، اسهال و نفخ از شایع‌ترین عوارض جانبی هستند.
- کاهش اشتها: کاهش اشتها یکی از اثرات اصلی این دارو است اما ممکن است در برخی افراد باعث کاهش وزن بیش از حد شود.
- سرگیجه و خستگی: برخی افراد ممکن است احساس سرگیجه یا خستگی کنند.
نکات مهم در مورد ساکسندا:
- ساکسندا یک درمان مکمل است: این دارو باید همراه با رژیم غذایی سالم و ورزش منظم استفاده شود تا بهترین نتیجه را داشته باشد.
- مشورت با پزشک: قبل از استفاده از ساکسندا، حتماً با پزشک خود مشورت کنید تا مطمئن شوید که این دارو برای شما مناسب است و دوز مناسب برای شما تعیین شود.
- نظارت بر سلامتی: در طول درمان با ساکسندا، به طور مرتب به پزشک خود مراجعه کنید تا پیشرفت شما ارزیابی شود.
عوارض جانبی احتمالی Saxenda® چیست؟
Saxenda® ممکن است عوارض جانبی جدی ایجاد کند، از جمله:
التهاب پانکراس (پانکراتیت).
اگر درد شدیدی در ناحیه معده (شکم) دارید که با یا بدون استفراغ از بین نمی رود، استفاده از Saxenda را متوقف کنید و فوراً با پزشک خود تماس بگیرید. ممکن است درد را از ناحیه شکم (شکم) تا کمر احساس کنید
مشکلات کیسه صفرا
Saxenda® ممکن است باعث مشکلات کیسه صفرا از جمله سنگ کیسه صفرا شود. برخی از مشکلات کیسه صفرا نیاز به جراحی دارند. در صورت داشتن هر یک از علائم زیر با پزشک خود تماس بگیرید: درد در قسمت بالای معده (شکم)، تب، زردی پوست یا چشم (یرقان)، یا مدفوع خاک رس
افزایش خطر ابتلا به قند خون پایین
(هیپوگلیسمی) در بزرگسالان مبتلا به دیابت نوع 2 که همچنین داروهایی برای درمان دیابت نوع 2 مانند سولفونیل اوره یا انسولین مصرف می کنند.
خطر کاهش قند خون (هیپوگلیسمی) در کودکان 12 ساله و بالاتر بدون دیابت نوع 2
علائم و نشانه‌های قند خون پایین ممکن است عبارتند از: لرزش، تعریق، سردرد، خواب‌آلودگی، ضعف، سرگیجه، گیجی، تحریک‌پذیری، گرسنگی، ضربان قلب سریع و احساس لرزش. قبل از شروع مصرف ساکسندا و در حین مصرف ساکسندا باید قند خون خود را بررسی کنید
افزایش ضربان قلب
Saxenda® می تواند ضربان قلب شما را در حالت استراحت افزایش دهد. در حین مصرف Saxenda، پزشک باید ضربان قلب شما را بررسی کند. اگر احساس کردید ضربان قلبتان در قفسه سینه شما می تپد و چند دقیقه طول می کشد، به متخصص مراقبت های بهداشتی خود اطلاع دهید.
مشکلات کلیوی (نارسایی کلیه).
Saxenda® ممکن است باعث تهوع، استفراغ یا اسهال شود که منجر به از دست دادن مایعات (کم آبی) می شود. کم آبی ممکن است باعث نارسایی کلیه شود که می تواند منجر به نیاز به دیالیز شود. این می تواند در افرادی اتفاق بیفتد که قبلاً هرگز مشکلات کلیوی نداشته اند. نوشیدن مایعات زیاد ممکن است احتمال کم آبی بدن شما را کاهش دهد. اگر حالت تهوع، استفراغ یا اسهال دارید که از بین نمی رود، یا اگر نمی توانید از طریق دهان مایعات بنوشید، فوراً با پزشک خود تماس بگیرید.
واکنش های آلرژیک جدی
اگر علائم واکنش آلرژیک جدی از جمله تورم صورت، لب‌ها، زبان یا گلو، غش یا احساس سرگیجه، ضربان قلب بسیار سریع، مشکلات تنفسی یا بلع، یا بثورات شدید را دارید، مصرف Saxenda را متوقف کنید و فوراً از پزشک کمک بگیرید. یا خارش
افسردگی یا افکار خودکشی
شما باید به هر گونه تغییر ذهنی به خصوص تغییرات ناگهانی در خلق و خوی، رفتارها، افکار یا احساسات خود توجه کنید. اگر تغییرات روانی جدید، بدتر یا نگران کننده دارید، فوراً با پزشک خود تماس بگیرید.
توجه: اطلاعات ارائه شده در این متن صرفاً جنبه اطلاع‌رسانی دارد و نباید به عنوان جایگزینی برای مشاوره پزشکی تلقی شود. برای کسب اطلاعات بیشتر و تصمیم‌گیری در مورد استفاده از ساکسندا، حتماً با پزشک خود مشورت کنید.
هشدارها
لیراگلوتاید برند Victoza همراه با رژیم غذایی و ورزش برای درمان دیابت نوع 2 استفاده می شود. از Saxenda و Victoza با هم استفاده نکنید.
اگر مبتلا به نئوپلازی غدد درون ریز متعدد نوع 2 (تومور در غدد)، سابقه شخصی یا خانوادگی سرطان مدولاری تیروئید، دیابت وابسته به انسولین، کتواسیدوز دیابتی یا باردار هستید، نباید از Saxenda استفاده کنید.
در مطالعات حیوانی، لیراگلوتاید باعث ایجاد تومورهای تیروئید یا سرطان تیروئید شد. مشخص نیست که آیا این اثرات در افرادی که از دوزهای منظم استفاده می کنند رخ می دهد یا خیر.
اگر علائم تومور تیروئید مانند تورم یا توده در گردن، مشکل در بلع، صدای خشن یا تنگی نفس دارید، فوراً با پزشک خود تماس بگیرید.
چه داروهایی نباید همراه با ساکسندا مصرف شوند؟
- استیل سالیسیلیک اسید
- آندروژن‌ها (به عنوان مثال، تستوسترون)
- داروهای معمول ضد روان پریشی (به عنوان مثال کلوزاپین، اولانزاپین، کوتیاپین، ریسپریدون)
- داروهای مسدود کننده بتا (مثلا آتنولول، پروپرانول، متوپرولول)
- بوزرلین
- مسدود کننده‌های کانال کلسیم (به عنوان مثال وراپامیل، دیلتیازم)
- کورتیکواستروئیدها (به عنوان مثال بودزونید، هیدروکورتیزون، پردنیزون)
- کورتیکواستروئیدهای استنشاقی (به عنوان مثال، بودزونید، بکلومتازون، فلوتیکازون)
- داروهای دیابت (به عنوان مثال کلرپروپامید، گلیپیزید، گلیبورید، متفورمین، روزیگلیتازون)
- سیپروترون
- دانازول
- دیگوکسین
- دیسوپیرامید
- استروژن‌ها (به عنوان مثال، استروژن کونژوگه، استرادیول، اتینیل استرادیول)
- اورولیموس
- گلوکاگون
- مهارکننده‌های پروتئاز HIV (به عنوان مثال، آتازاناویر، ایندیناویر، ریتوناویر، ساکویناویر)
- انسولین
- ادرار آورها (به عنوان مثال، بومتانید، فوروزماید)
- میفپریستون
- بازدارنده‌های مونوآمین اکسیداز (MAOI ها؛ به عنوان مثال، موکلوبمید، فنلزین، راساژیلین، سلژیلین، ترانیل سیپرومین)
- نیاسین
- اکتروتید
- پسیروتید
- پروژستین
- فنیل افرین
- سودوافدرین
- کینین
- آنتی بیوتیک‌های کینولون (به عنوان مثال، سیپروفلوکساسین، نورفلوکساسین، افلوکساسین)
- بعضی از مهارکننده‌های جذب سروتونین (SSRI ها؛ به عنوان مثال، سیتالوپرام، فلوکستین، پاروکستین، سرترالین)
- سیرولیموس
- سوماتوستاتین
- سوماتروپین
- آنتی بیوتیک‌های سولفونامید (“سولفاس”؛ به عنوان مثال، سولفیسوکسازول، سولفامتوکسازول)
توجه: اطلاعات ارائه شده در این متن صرفاً جنبه اطلاع‌رسانی دارد و نباید به عنوان جایگزینی برای مشاوره پزشکی تلقی شود. برای کسب اطلاعات بیشتر و تصمیم‌گیری در مورد استفاده از ساکسندا، حتماً با پزشک خود مشورت کنید.
بدون دیدگاه